انسان ها به شیوه ی هندیان بر سطح زمین راه می روند با یک سبد در جلو و یک سبد در پشت ؛
در سبد جلو ,صفات نیک خود را می گذارم .در سبد پشتی ، عیبهای خود را نگه می داریم ؛به همین دلیل در طول روزهای زندگی خود ، چشمان خود را بر صفات نیک خود می دوزیم و فشارها را در سینه مان حبس می کنیم ؛
در همین زمان بی رحمانه ، در پشت سر همسفرمان که پیش روی ما حرکت می کند ، تمامی عیوب او را می بینیم ؛
بدین گونه است که در باره ی خود بهتر از او داوری می کنیم ، بی آنکه بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود به ما با همین شیوه می اندیشد...
«پائولو کوئیلو»